Το γερμανικό φαρμακευτικό έγκλημα της Θαλιδομίδης

Μια γερμανική εταιρεία που κατασκεύασε ένα επικίνδυνο αντιεμετικό φάρμακο για τις έγκυες, σπέρνοντας τον όλεθρο στην κοινωνία με τις γενετικές ασθένειες που προκάλεσε, αποφάσισε μετά από 50 χρόνια να ζητήσει συγνώμη, έχοντας όμως ήδη διαπράξει ιατρικό έγκλημα σε βάρος δεκάδων χιλιάδων παραμορφωμένων παιδιών.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές του 1960 ξέσπασε ένα από τα μεγαλύτερα φαρμακευτικά σκάνδαλα όλων των εποχών.

Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1950 άρχισαν να γεννιούνται στη Ευρώπη παιδιά με σοβαρές δυσπλασίες των άκρων και των εσωτερικών οργάνων.

Αρχικά υπαίτια για τις γεννήσεις αυτές κρίθηκε η πυρηνική ενέργεια, έπειτα όμως αποδείχθηκε πως οι σοβαρές αυτές ασθένειες οφείλονταν σε ένα ηρεμιστικό φάρμακο που δινόταν κατά κόρον σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης: τη θαλιδομίδη.

Σκάνδαλο «Contergan»

Μια από τις χειρότερες τραγωδίες στην ιστορία της φαρμακευτικής θεραπείας ξεκίνησε πριν από σχεδόν 50 χρόνια, την 1η Οκτωβρίου 1957, όταν η θαλιδομίδη εισήχθη ως υπνωτικό χάπι από την εταιρεία «Grünenthal» στη δυτική γερμανική αγορά. Το φάρμακο, το οποίο συνταγογραφήθηκε και πωλήθηκε χωρίς ιατρική συνταγή ως «Contergan» στη Δυτική Γερμανία, κυκλοφόρησε σε σχεδόν 50 άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένου του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ισπανίας και του Καναδά, κυρίως με άδεια.

Το φάρμακο «Contergan» παρασκευάστηκε στη Δυτική Γερμανία από την εταιρία «Grünenthal» και περιείχε την ουσία θαλιδομίδη, μια ουσία που ευθύνεται για δεκάδες χιλιάδες παραμορφώσεις σε νεογέννητα.

Η ουσία είχε καταχωρηθεί από το 1954 στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το 1957 το φάρμακο βγήκε στην αγορά παγκοσμίως, ως υποκατάστατο των βαρβιτουρικών.

Τα πειράματα που είχαν γίνει σε ζώα και στη συνέχεια σε ανθρώπους δεν είχαν δείξει ιδιαίτερες παρενέργειες, αν αληθεύει αυτό και αν έγινε επί τόσα χρόνια σωστός έλεγχος από τον ΠΟΫ.

Επρόκειτο για ένα ηρεμιστικό – υπνωτικό που όμως είχε κριθεί «κατάλληλο» και για χρήση από εγκύους, για την ανακούφιση της ναυτίας κατά τους πρώτους μήνες της κύησης.

Η θαλιδομίδη κυκλοφόρησε ως «Contergan». Συνταγογραφούνταν, κατά κύριο λόγο, σαν ηρεμιστικό, αλλά και για τη θεραπεία του άγχους, της αϋπνίας, της γαστρίτιδας και της υπερέντασης. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκε ως φάρμακο ενάντια στη ναυτία για τις εγκύους.

► Το Μουσείο Επιστημών στην Αγγλία, αναφέρει ότι: «Κατά τη διάρκεια των πρώιμων δοκιμών, οι ερευνητές της εταιρείας διαπίστωσαν ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να δοθεί στα πειραματόζωα μια θανατηφόρα δόση του φαρμάκου (με βάση το τεστ LD50). Σε μεγάλο βαθμό με βάση αυτό, το φάρμακο κρίθηκε αβλαβές για τον άνθρωπο. Η θαλιδομίδη έλαβε άδεια τον Ιούλιο του 1956 για πώληση χωρίς ιατρική συνταγή (δεν χρειαζόταν συνταγή γιατρού) στη Γερμανία.

Έξι ζεύγη προσθετικών μελών κατασκευάστηκαν για την Tracey Baynam, της οποίας η ανάπτυξη των άκρων επηρεάστηκε από τη θαλιδομίδη, καθ 'όλη την παιδική και εφηβική της ηλικία. Ομάδα Μουσείου Επιστημών.

Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε το φάρμακο μέχρι και τον Νοέμβριο του 1962, πέντε εκατομμύρια άνθρωποι κατανάλωσαν το «Contergan», σε 300 εκατομμύρια ημερήσιες δόσεις, των 100mg, ενώ μόνο τον Ιανουάριο του 1961 πουλήθηκαν περίπου 20 εκατομμύρια ημερήσιες δόσεις.

Την ίδια εποχή άρχισαν να φτάνουν στα γραφεία της εταιρίας διαμαρτυρίες για νευρική φαγούρα σε έκτακτες καταστάσεις μακροχρόνιας  λήψης του φαρμάκου.

Ήταν η αφορμή ώστε η γερμανική εταιρεία «Grünenthal» να θέσει το φάρμακο σε υποχρεωτική συνταγή από γιατρό. Το φάρμακο όμως συνέχισε να κάνει «θραύση» στον ιατρικό κλάδο και να θεωρείται ένα πρώτης τάξεως ηρεμιστικό.

Σε παιδιατρικό συνέδριο που έγινε στο Ντίσελντορφ τον Νοέμβριο του 1961, για πρώτη φορά εκφράζεται δημόσια η υποψία ότι η λήψη του φαρμάκου ίσως να συνδέεται με την απότομη άνοδο των γεννήσεων παραμορφωμένων παιδιών.

Λίγο καιρό αργότερα, αρκετές μητέρες αναφέρουν ότι είχαν φέρει στον κόσμο παιδιά με σοβαρές παραμορφώσεις.

Τα αποκαλούμενα «παιδιά της Θαλιδομίδης». Το φάρμακο προκάλεσε φρικτές παραμορφώσεις στα βρέφη που γεννήθηκαν.

► Οι μητέρες εξετάστηκαν και αποδείχθηκε ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είχαν κάνει χρήση του «Contergan».

► Τα παιδιά γεννιόνταν με το σύνδρομο «Dysmelia», δηλαδή με δυσπλασία των άκρων. Τα χέρια τους ή τα πόδια τους δεν αναπτύσσονταν κατά τη διάρκεια της κύησης.

► Ανωμαλίες παρατηρήθηκαν επίσης στα μάτια και την καρδιά, στο ουροποιητικό σύστημα, ενώ έγιναν αναφορές για παιδιά που γεννήθηκαν με τύφλωση και κώφωση.

► Υπολογίζεται ότι σε όλο τον κόσμο περισσότερα από 10.000 παιδιά γεννήθηκαν με το σύνδρομο «Dysmelia». Το 10% πέθανε μετά τη γέννα.

Μέχρι σήμερα, η ανάλυση έχει δείξει ότι η θαλιδομίδη αναστέλλει την ανάπτυξη νέων αιμοφόρων αγγείων, οδηγώντας σε δυσμορφίες. Πιο συγκεκριμένα απενεργοποιεί μια πρωτεΐνη που ονομάζεται «cereblon», η οποία διαδραματίζει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των άκρων.

Η ΘΑΛΙΔΟΜΙΔΗ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ

Σε όλο τον κόσμο, όλο και περισσότερες φαρμακευτικές εταιρείες άρχισαν να παράγουν και να εμπορεύονται το φάρμακο με άδεια από την «Chemie Grünenthal».

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950, 14 φαρμακευτικές εταιρείες διακινούσαν τη θαλιδομίδη σε 46 χώρες με τουλάχιστον 37 διαφορετικές εμπορικές ονομασίες.

Το 1958, η θαλιδομίδη παρήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο από την «The Distillers Company (Biochemicals) Ltd», με τις εμπορικές ονομασίες «Distaval», «Tensival», «Valgraine» και «Asmaval».

«Distaval (θαλιδομίδη)» που κατασκευάστηκε από τον βρετανό αντίστοιχο της «Chemie Grünenthal GmbH», 1958–1962. Συλλογή Ομάδας Μουσείου Επιστημών.

► Η διαφήμισή τους υποστήριζε ότι το «Distaval» μπορεί να χορηγηθεί με απόλυτη ασφάλεια σε έγκυες γυναίκες και θηλάζουσες μητέρες χωρίς δυσμενείς επιπτώσεις στη μητέρα ή το παιδί. Οι εταιρείες όμως ήξεραν… τα επακόλουθα, αλλά όχι και οι πολίτες.

Το φάρμακο συνταγογραφήθηκε για μια σειρά καταστάσεων, συμπεριλαμβανομένων της πνευμονίας, του κρυολογήματος και της γρίπης και για την ανακούφιση του συμπτώματος της ναυτίας που εμφανίζεται συχνά στην αρχή της εγκυμοσύνης.

Μια χώρα που δεν ενέκρινε τη θαλιδομίδη για εμπορία και διανομή ήταν οι ΗΠΑ, όπου απορρίφθηκε από την Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων.

► Η φαρμακολόγος Frances Oldham Kelsey απέρριψε πολλά αιτήματα από την εταιρεία διανομής που δεν παρείχε κλινικά στοιχεία για να αντικρούσει αναφορές ασθενών που ανέπτυξαν νευρική βλάβη στα άκρα τους μετά από μακροχρόνια χρήση θαλιδομίδης. Αυτό εμπόδισε το φάρμακο θαλιδομίδη να χρησιμοποιηθεί ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η δίκη κατά της γερμανικής φαρμακευτικής εταιρείας «Grünenthal»

Το 1968 η «Chemie Grünenthal» οδηγήθηκε σε δίκη στη Γερμανία. Η εταιρεία διευθέτησε την υπόθεση εξωδικαστικά και έγιναν ρυθμίσεις για την αποζημίωση των Γερμανών θυμάτων. Κανείς δεν κρίθηκε ένοχος για εγκλήματα.  

Οι πρώτες μηνύσεις κατά της εταιρίας έγιναν το 1961. Μετά από μακρόχρονες δικαστικές έρευνες, το 1968 άρχισε στο Άαχεν η δίκη – μαμούθ του «Contergan».

Διήρκεσε 283 ημέρες και επτά διευθυντικά στελέχη της εταιρίας κλήθηκαν να απολογηθούν με τις κατηγορίες της «πρόκλησης θανατηφόρων βλαβών εξ αμελείας» και της «πρόσκρουσης κατά των προδιαγραφών του δικαίου για τα φάρμακα».

Η εταιρία προσέλαβε για την υπεράσπισή της 20 κορυφαίους δικηγόρους. Οι συνήγοροι των γονέων είχαν στα χέρια τους τα αποτελέσματα ερευνών από γιατρούς που αποδείκνυαν την ενοχή του φαρμάκου.

Οι δικαστές θεώρησαν ως αποδεδειγμένο το γεγονός ότι η θαλιδομίδη προκαλεί σωματικές παραμορφώσεις στο έμβρυο μέσα στη μήτρα.

► Τελικά όμως το γερμανικό δικαστήριο κατά παράδοξο τρόπο, δημιουργώντας πολλά ερωτηματικά,  δεν εξέδωσε απόφαση και η δίκη σταμάτησε τον Δεκέμβριο του 1970, λόγω «πολύ περιορισμένης υπαιτιότητας» της εταιρείας.

► Σε έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό η εταιρία κατέβαλε 100 εκατομμύρια μάρκα στο Ίδρυμα για Ανάπηρα Παιδιά, ενώ οι οικογένειες των παιδιών έλαβαν και μια πολύ μικρή σύνταξη.

Την ίδια χρονιά, ο βρετανός κάτοχος άδειας, η «Distillers Company», κατέληξε επίσης σε συμφωνία αποζημίωσης με τα θύματα του ναρκωτικού στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι πληρωμές από την «Distillers», καθώς και οι κρατικές αποζημιώσεις, διαχειρίζονταν το «Thalidomide Trust».

Το «Thalidomide Trust» υποστηρίζει επί του παρόντος 443 δικαιούχους μεταξύ 56 και 63 ετών. Πρόκειται για μια αξιοσημείωτη ομάδα ανθρώπων που έχουν σημειώσει εξαιρετικά επιτεύγματα στη ζωή τους παρά το γεγονός ότι ζουν με διαφορετικά επίπεδα αναπηρίας που προκαλείται από τη θαλιδομίδη.

► Το σκάνδαλο οδήγησε σε αναμόρφωση του φαρμακευτικού κανονισμού το 1978, μετά από 17 χρόνια καθυστέρησης από την πρώτη δίκη.

Ο νέος νόμος βελτίωνε «ιδιαίτερα» την προστασία από επικίνδυνα φάρμακα και έδινε δικαίωμα «ικανοποιητικής αποζημίωσης» σε περίπτωση πρόκλησης βλάβης.

Όμως η εγκληματική αδιαφορία των επίσημων εγχώριων και Διεθνών Οργανισμών Υγείας για τις παρενέργειες και τους θανάτους που καταγραφόντουσαν καθημερινά εξ` αιτίας της χρήσης του «Contergan» και άλλων παρόμοιων φαρμακευτικών σκευασμάτων, αποτελεί άλλη μια τεράστια ανηθικότητα αυτών των οργανισμών.

Οι δε κυβερνήσεις των περισσοτέρων κρατών, μετά από το μεγαλύτερο φαρμακευτικό σκάνδαλο όλων των εποχών, δεν προέβησαν σε αυστηρότατες νομοθετικές πράξεις ώστε να διασφαλίσουν με συνεχόμενη επαγρύπνηση την Υγεία των πολιτών με ελέγχους και την αποτροπή κυκλοφορίας παρόμοιων δολοφονικών φαρμακευτικών σκευασμάτων.

50 χρόνια μετά… «η συγνώμη»

Τον Σεπτέμβριο του 2012 η γερμανική εταιρεία που παρασκεύαζε τη θαλιδομίδη ζήτησε συγγνώμη από τα χιλιάδες παιδιά που γεννήθηκαν με δυσμορφίες και προβλήματα υγείας.

Ο διευθυντής της «Grunenthal», ο Harald Stock, δήλωσε ότι η εταιρεία «εκφράζει την ειλικρινή της λύπη» για τη σιωπή της απέναντι στα θύματα της θαλιδομίδης.

«Σας ζητούμε συγνώμη που επί 50 χρόνια δεν βρήκαμε έναν τρόπο να έλθουμε σε επαφή μαζί σας σαν άνθρωπος προς άνθρωπο. Σας ζητούμε να θεωρήσετε τη σιωπή μας ως ένδειξη του σοκ που μάς προκάλεσε η μοίρα σας».

Αντιδρώντας στην ομιλία, o Freddie Astbury, πρόεδρος των θυμάτων του Συλλόγου «Thalidomide UK» απάντησε:

«Τούς χρειάστηκε πολύς καιρός για να ζητήσουν συγνώμη. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, θύματα της θαλιδομίδης, που δίνουν αγώνα για να αντιμετωπίσουν προβλήματα υγείας στη Βρετανία και σε ολόκληρο τον κόσμο. Αρα, χαιρετίζουμε την έκφραση συγνώμης, αλλά πόσο μακριά θέλουν να φθάσουν; Δεν είναι καλό να ζητούν συγνώμη εάν δεν ανοίξουν συζήτηση για αποζημίωση».

Ο Σύλλογος θυμάτων της Θαλιδομίδης στην Αγγλία ιδρύθηκε το 1962 από γονείς παιδιών που επηρεάστηκαν από το φάρμακο θαλιδομίδη. Ο αρχικός στόχος της Εταιρείας ήταν η παροχή αμοιβαίας υποστήριξης και ενός κοινωνικού δικτύου καθώς και η αναζήτηση αποζημίωσης.

Αυτοκίνητο «Mini Clubman» προσαρμοσμένο για χρήση από τον Eddie Freeman, ο οποίος γεννήθηκε με αναπηρίες που προκαλούνται από τη θαλιδομίδη. Συλλογή Ομάδας Μουσείου Επιστημών της Αγγλίας.

Ο Μάρτιν Τζόνσον, διευθυντής του «Thalidomide Trust», είπε στο «BBC»:  η είδηση… για το ότι οι κατασκευαστές άρχισαν να αναγνωρίζουν την ευθύνη ήταν ευπρόσδεκτη, αλλά εξακολουθούσαν να προσπαθούν να διαιωνίσουν τον μύθο ότι κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει τη βλάβη που θα μπορούσε να προκαλέσει το φάρμακο όταν υπήρχε ήταν, είπε, πολλά στοιχεία που γνώριζαν

► Μια έκθεση που συντάχθηκε από το γερμανικό Πανεπιστήμιο του Μίνστερ, αναφέρει ότι όταν οι ειδικοί άρχισαν να συνδέουν τη θαλιδομίδη με τις νευρολογικές διαταραχές, η εταιρεία έδωσε σκόπιμα λανθασμένες πληροφορίες και απέκρυψε όσα γνώριζε για τις παρενέργειες του φαρμάκου.

Αμετανόητοι… μπροστά στο κέρδος

Η γερμανική εταιρεία «Grunenthal», απειλούσε μάλιστα με προσφυγή στη δικαιοσύνη εναντίον της πολιτείας ζητώντας να αποζημιωθεί για τη «ζημία» που είχε υποστεί, ώστε να παραμείνει το φάρμακο στην αγορά για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα.

Σύμφωνα με τη μελέτη, εκείνη την εποχή οι φαρμακευτικές εταιρείες ήταν υπεύθυνες για να διασφαλίζουν την ασφάλεια των προϊόντων τους, και όχι το κράτος.

► Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε το 1997 στην «Αμερικανική Επιθεώρηση Τερατογένεσης και Καρκινογένεσης», ο Αυστραλός γιατρός  William McBride, ο οποίος ήταν ο πρώτος που από το 1961προειδοποίησε τον κόσμο για το φαρμακευτικό σκάνδαλο, πιστεύει ότι η θαλιδομίδη μπορεί να βλάψει το «DNA» και επομένως είναι δυνατόν οι συνέπειές της να επανεμφανιστούν και σε μελλοντικές γενιές.

Το φάρμακο αποσύρθηκε επίσημα από την «Chemie Grünenthal» στις 26 Νοεμβρίου 1961 και λίγες μέρες αργότερα, στις 2 Δεκεμβρίου 1961, οι διανομείς του Ηνωμένου Βασιλείου ακολούθησαν το παράδειγμά τους.

Ωστόσο, παρέμεινε σε πολλά ιατρικά ντουλάπια με πολλά διαφορετικά ονόματα. Στα λίγα χρόνια που η θαλιδομίδη ήταν διαθέσιμη, υπολογίζεται ότι πάνω από 10.000 μωρά επηρεάστηκαν από το φάρμακο σε όλο τον κόσμο. Περίπου οι μισοί πέθαναν μέσα σε μήνες από τη γέννησή τους. Τα μωρά θαλιδομίδης που επέζησαν και οι οικογένειές τους ζουν με τις επιπτώσεις του φαρμάκου.

Η επανεμφάνιση της εγκληματικής Θαλιδομίδης

Το χάλκινο άγαλμα ενός παιδιού που γεννήθηκε με συμπτώματα θαλιδομίδης εκτίθεται στο Stolberg της Γερμανίας.

Η θαλιδομίδη άρχισε να χρησιμοποιείται ξανά ως θεραπεία της λέπρας, γεγονός που έχει οδηγήσει στην Αφρική και τη Νότια Αμερική σε γεννήσεις μωρών με δυσμορφίες των άκρων λόγω της άγνοιας που υπάρχει στον πληθυσμό για τις επιδράσεις της λήψης του φαρμάκου κατά την κύηση.

Αυτό όμως αποτελεί  συνεχόμενο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας κατά το άρθρο 7 του καταστατικού του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου, με αποδεδειγμένους πλέον συνένοχους, φαρμακευτικές εταιρείες, κυβερνήσεις και Διεθνείς Οργανισμούς Υγείας.

Σχέδιο Κίτρινων Καρτών

Η εύκολη, χωρίς ιατρική συνταγή πρόσβαση στη θαλιδομίδη ώθησε πολλές χώρες να βελτιώσουν την ταξινόμηση και τον έλεγχο των φαρμάκων τους.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο νόμος περί φαρμάκων του 1968, που ψηφίστηκε ως αποτέλεσμα του σκανδάλου της θαλιδομίδης, έκανε διακρίσεις μεταξύ συνταγογραφούμενων φαρμάκων, φαρμάκων που διατίθενται μόνο στα φαρμακεία και φαρμάκων που διατίθενται για γενική πώληση.

Μια βασική αλλαγή ήταν επίσης ότι τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη χρήση δεν μπορούσαν πλέον να εγκρίνονται αποκλειστικά με βάση δοκιμές σε ζώα. Και οι δοκιμές φαρμάκων για ουσίες που διατίθενται στο εμπόριο σε έγκυες γυναίκες έπρεπε επίσης να παρέχουν αποδείξεις ότι ήταν ασφαλείς για χρήση στην εγκυμοσύνη, πράγμα το οποίο μέχρι σήμερα δεν εφαρμόσθηκε.

Το Σχέδιο Κίτρινων Καρτών δημιουργήθηκε για να μοιράζονται οι γιατροί άγνωστες παρενέργειες των φαρμάκων που συνταγογραφούν. Το Σχέδιο έχει πλέον διευρυνθεί, ώστε ο καθένας να μπορεί να αναφέρει μια παρενέργεια.

Το θέμα όμως είναι αν οι γιατροί αναφέρουν τις καταγραμμένες παρενέργειες στις φαρμακευτικές εταιρείες, στους ιατρικούς συλλόγους και στα επιστημονικά περιοδικά προς αποφυγή παρόμοιων καταστάσεων, υπερπηδώντας τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των εταιρειών ή αν ο ίδιος φαρμακευτικός κλάδος με τις πολυεθνικές σιωπούν εγκληματικά εις βάρος της υγείας των πολιτών.

Ο «ύποπτος» ρόλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας

Αυτό δεν ήταν το τέλος της ιστορίας της θαλιδομίδης. Το 1964 σε έναν ασθενή με λέπρα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Hadassah» της Ιερουσαλήμ χορηγήθηκε θαλιδομίδη όταν άλλα ηρεμιστικά και παυσίπονα δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν.

Ο γιατρός του, Jacob Sheskin, παρατήρησε ότι το φάρμακο είχε επίδραση στα συμπτώματα λέπρας του ασθενούς. Μέσα σε τρεις μέρες η λέπρα είχε φύγει και οι δερματικές βλάβες επουλώθηκαν.

Όταν ο ασθενής σταμάτησε να παίρνει τη θαλιδομίδη, η λέπρα επέστρεψε. Το φάρμακο φαινόταν ότι μπορεί να καταστείλει την ασθένεια, αν και δεν ήταν θεραπεία.

Ως αποτέλεσμα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΫ) διεξήγαγε μια κλινική δοκιμή για τη χρήση της θαλιδομίδης για τη λέπρα το 1967. Και μετά από πιο «θετικά» αποτελέσματα, η θαλιδομίδη χρησιμοποιήθηκε ως θεραπεία για τη λέπρα σε πολλές χώρες. Όμως άπαντες διαψεύσθηκαν στον διαπλεκόμενο ιατρικό και φαρμακευτικό κλάδο, αφού οι τερατογενέσεις συνεχιζόντουσαν.

Πιο πρόσφατα, έχει χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο ορισμένων παθήσεων που σχετίζονται με το «AIDS» και ως στοχευμένο αντικαρκινικό φάρμακο για τη θεραπεία καρκίνων όπως το πολλαπλό μυέλωμα.

Αλλά η ανανεωμένη χρήση της θαλιδομίδης παραμένει αμφιλεγόμενη λόγω της προηγούμενης ιστορίας της.

Παρακολουθείστε τα παρακάτω βίντεο σχετικά με το φαρμακευτικό έγκλημα της θαλιδομίδης:

https://www.youtube.com/watch?v=9twSa2R7b8M

Με αυτό το συγκλονιστικό βίντεο, ο Freddie Astbury, πρόεδρος των θυμάτων του Συλλόγου «Thalidomide UK», θέλησε να θυμηθεί και να τιμήσει τις γέννες όλων των μωρών που ακρωτηριάστηκαν από τη Θαλιδομίδη που γεννήθηκαν τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 στον κόσμο - και ειδικά στην Ισπανία για μερικά ακόμη χρόνια -, πάντα «χάρη» στον εφευρέτη του Θαλιδομίδη, το γερμανικό εργαστήριο «Grünenthal», το οποίο δεν πραγματοποίησε τις κατάλληλες κλινικές δοκιμές πριν το βάλει σε κυκλοφορία και επίσης παραποίησε τα αποτελέσματά τους.

«Δεν θέλουμε να μας λυπούνται, θέλουμε δικαιοσύνη και πολιτική αναγνώριση και κυρίως, τόσο η ισπανική κυβέρνηση, - εκ μέρους του Ισπανικού Κράτους - όσο και η φαρμακευτική εταιρεία «Grünenthal», να ζητήσουν συγγνώμη από τους πληγέντες στην Ισπανία, καθώς η φαρμακευτική εταιρεία ζήτησε συγχώρεση μόνο δημόσια στον κόσμο, αλλά αποκλειστικά στους Γερμανούς που πλήττονται».

Και συνεχίζει λέγοντας: «όπως πάντα το εργαστήριο για την άμεση ευθύνη της σφαγής και το Ισπανικό Κράτος, επειδή ήταν επικουρικό υπεύθυνο και επέτρεψε την καταστροφή, χωρίς να διενεργήσει κανένα είδος ελέγχου κατά τα έτη αυτά, εξακολουθούν και σιωπούν».

«Και πάνω σε αυτό μας αναγκάζουν να καταναλώνουμε τα φάρμακά τους, για να καταπολεμήσουμε τον πόνο που μας προκάλεσαν οι ίδιοι με τη Θαλιδομίδη, αφού δεν υπάρχουν γενόσημα. Θέλω να πω, κάποτε πλούτισαν μαζί μας ακρωτηριάζοντάς μας πριν γεννηθούμε (με χιλιάδες δολοφονίες μωρών συμπεριλαμβανομένων) και τώρα πλουτίζουν μαζί μας, πουλώντας μας τα τρέχοντα φάρμακά τους, για να καταπολεμήσουν τους πόνους των οστών και τους εκφυλιστικούς μας πόνους, από μόνοι τους».

Ένα επιζών παιδί από θαλιδομίδη υπόκεινται σε θεραπεία στο «Chailey Heritage» στο Ανατολικό Σάσεξ. Φωτογραφία: Jane Bown.Το Ίδρυμα «Chailey Heritage» παρέχει υπηρεσίες εκπαίδευσης και φροντίδας και είναι ένα από τα κορυφαία κέντρα του Ηνωμένου Βασιλείου για παιδιά και νέους με σύνθετες νευρικές αναπηρίες.

Το σκάνδαλο της θαλιδομίδης μπορεί να οδήγησε σε 10.000 αποβολές, θνησιγενείς τοκετούς και θανάτους βρεφών στη Βρετανία, σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή του «Thalidomide Trust» που επιβλέπει τις πληρωμές σε εκατοντάδες άτομα με αναπηρία από το φάρμακο που έλαβαν οι έγκυες μητέρες τους.

Ο Μάρτιν Τζόνσον είπε ότι πολλές οικογένειες δεν θα γνώριζαν ότι τα μωρά τους είχαν επηρεαστεί από το φάρμακο.

«Σχεδόν κανένας από αυτούς που υπέστησαν αποβολές δεν θα το γνώριζε και αυτό θα ίσχυε για περίπου το 90% όσων υποφέρουν από θνησιγένεια. Τα μωρά ήταν κρυμμένα και δεν υπήρχε μητρώο γενετικών ανωμαλιών», είπε ο Τζόνσον, πρώην επικεφαλής του «Thalidomide Trust» στους «Sunday Times».

Πιστεύει ότι περίπου 6.000 απέβαλαν, 2.000 γεννήθηκαν νεκρά και άλλα 2.000 πέθαναν στη βρεφική ηλικία. Βάσισε τα στοιχεία του σε μια σειρά από μελέτες μικρής κλίμακας και σε σύγκριση με άλλα φάρμακα με χημικές ομοιότητες.

► Δεν υπήρξε ποινική δίκη στη Βρετανία και ο Ένοχ Πάουελ (υπουργός Υγείας μεταξύ 1960 και 1963) αρνήθηκε κατηγορηματικά μια δημόσια έρευνα», είπε ο Τζόνσον.

Η θαλιδομίδη, η οποία παγκοσμίως ακρωτηρίασε περίπου 20.000 μωρά και σκότωσε 80.000 , χρησιμοποιήθηκε ευρέως στη Βρετανία μεταξύ 1958 και 1962 ως «θαυματουργό» φάρμακο κατά της πρωινής ναυτίας, αλλά προκάλεσε σοβαρές γενετικές ανωμαλίες.

https://www.youtube.com/watch?v=bjsz4UxDeiQ

Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν άλλαξε, ακόμη και σήμερα... που η πανδημία του «Covid-19» θερίζει με εκατομμύρια θανάτους και νοσούντες, καθώς η διάθεση παρομοίων φαρμακευτικών σκευασμάτων συνεχίζεται ανεξέλεγκτα με αμφιλεγόμενους ελέγχους και πιστοποιήσεις.

Σύνταξη άρθρου με πληροφορίες και μετάφραση: ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Μ. ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑΣ

AΔΑΜΑΣΤΟΣ ΝΕΑ

 Με πληροφορίες από: athamastos.blogspot.gr - sciencemuseum.org.uk - mixanitouxronou.gr - bbc.com - avite.org - theguardian.com